Mijn dochter verliet het huis en de dag erna ook mijn man. Ik kan niet zeggen dat ik het erg mist. En voel me daar soms wel schuldig over. Het gaf mij de kans te doen wat ik wilde doen en te leven zoals ik wilde leven. Mijn dochter ondersteunt me daarin en binnenkort word ik oma. Het leven lacht mij toe. Mag ik dan naar een man lachen? Ben jij de man die ook naar het leven wil lachen en alleen nog maar leuke dingen mee zou willen maken. Lekker toch je eigen dingen blijven doen en toch ook wel een beetje samen?
Passies: ik verzamel sieraden en oude electronica om te slopen om de edelmetalen eruit te halen zijn we nog niet zo lang mee bezig met een vrienden groepje hebben we afgekeken van tv.